Przestrzeń ciszy. Przestrzenie wizualne i akustyczne człowieka. Antropologia audiowizualna jako przedmiot i metoda badań (książka drukowana)

“Cisza jest kategorią historycznie zmienną - zależną od przemian kulturowych i zmieniających się potrzeb społecznych. Wydaje się, że naszym udziałem stał się horror silenti, sedatephobia; cechą kultury współczesnej jest lęk przed ciszą. W czasach nieustannego zgiełku, nadmiaru, natarczywości audiowizualnej, słowotoku i kakofonii informacyjnej, a także chaosu wartości przestrzeń ciszy jest warta szczególnej uwagi i wszechstronnego i interdyscyplinarnego oglądu. [...] Ta monografia poświęcona ciszy ma nie tyle charakter naukowy, co - szerzej i głębiej - humanistyczny. Także dlatego że stanowi wyraz tęsknoty za ciszą. Tom, który trzymacie Państwo w rękach, jest inwokacją do ciszy, apelem o przywołanie dobrej ciszy w naszym życiu [...]”.

ze Wstępu

“Cechą niemal wszystkich tekstów w tomie jest to, że ujmowały one ciszę, jako element ludzkiego świata, tzn. posiadający znaczenie w obydwu sensach tego słowa: znaczenie, czyli dający się odczytać sens, oraz znaczenie, czyli aksjologicznie nacechowana ważkość. Nawet w tych tekstach, które wychodziły od naturalnych/fizycznych właściwości ciszy (cisza w przestrzeni wysokogórskiej, cisza w świecie osób głuchych), kierunki analizy zmierzały do aksjosemiotycznych konkluzji”.

z recenzji prof. Stefana Bednarka