Opowieści o mocy. Autobiografie kobiet Wrocławia

Książka przedstawia zarówno autobiografie, jak i ich wymiar relacyjny, znaczenie powstawania tych opowieści dla wzmocnienia więzi międzygeneracyjnej i nawiązania komunikacji międzypokoleniowej. Jest opowieścią o mocy dziesięciu kobiet Wrocławia. Przede wszystkim siedmiu autorek autobiografii: Danuty Banaś, Zofii Kleczyk, Ewy Lansdberg, Danuty Nowickiej, Krystyny Buczel-Rajko, Wandy Skoczylas, Aliny Wilczyńskiej. Kobiet, które kilka lat temu zdecydowały się na podjęcie kolejnej roli w swoim życiu – i to potrójnej: autorki – narratorki – bohaterki swojego życia. Nie mając uprzedniego doświadczenia piśmiennego, zdecydowały się na mozół i odwagę wydobywania autobiograficznej opowieści o swoim życiu. Zawiązały pakt autobiograficzny i wspaniale go zrealizowały. Ale także dwóch studentek Angeliki Netkowskiej i Izabeli Pilarskiej, które lekko zaledwie ośmielone, zdecydowały się na pomoc w przepisywaniu, redagowaniu i strukturyzowaniu rękopisów w całość autobiograficzną i porzuciły tematy swoich prac magisterskich na rzecz autorefleksji dotyczącej komunikacji międzypokoleniowej. Są redaktorkami pomocniczymi i autorkami części refleksyjnej. I moją – nauczycielki akademickiej, która zaprosiła na warsztaty pisania
autobiografii słuchaczy Dolnośląskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, po czterech latach wspólnej pracy olśniona ich efektami także w wymiarze relacyjnym, rozszerzyła to zaproszenie na dwie wybrane studentki. Oraz postanowiła przedstawić niezwykłe korzyści tego typu twórczego współdziałania i spotkania międzypokoleniowego. Czuję się jakbym ustawiła stół, i z zachwytem obserwowała, jak wiele osób może i chce doń się dosiąść, stworzyć wspólnotę osobową i stać się wspólnotą efektywnie tworzących. Wspólnotą otwartą, konstruktywną. I mamy nadzieję – inspirującą.

(ze wstępu, dr Anieszka Janiak)