Wprowadzenie
Rozdział I
Koncepcje kształcenia językowego – porzucenie etykiet
1.1 Kształcenie językowe
1.2 Edukacja dwujęzyczna
1.3 Kształcenie uczniów-migrantów w Polsce
1.4 Pojęcie wielokulturowości i międzykulturowości
1.5 Edukacja różnojęzyczna
Rozdział II
Wieloalfabetyzacja – the pluriliteracies approach
2.1 Pojęcie alfabetyzmu i piśmienności
2.2 Alfabetyzacja wielojęzyczna (ang. plurilingual literacy)
2.3 Wieloalfabetyzacja (ang. the pluriliteracies approach)
2.4 Alfabetyzaja krytyczna
Rozdział III
Teoretyczne aspekty kształcenia językowego
3.1 Pedagogika językowa
3.2 Pedagogika językowa T. Rittel odczytana na nowo
3.2.1 Wyodrębnienie kategorii pojęciowych – tradycja anglosaska
3.2.2 Wyodrębnienie kategorii pojęciowych – tradycja europejska
3.2.3 Chaos pojęciowy dydaktyki języków obcych
3.2.4 Pedagogika językowa jako subdyscyplina pedagogiki
Rozdział IV
Podstawy badań własnych – projektowanie procesu kształcenia językowego
4.1 Podstawowe założenia teoretyczne
4.2 Koncepcje projektowania programów kształcenia
4.3 Projektowanie programów kształcenia językowego
4.4 Przedmiot i cel badań własnych
4.5 Postępowanie badawcze
Zakończenie
O potencjale projektowania kształcenia językowegoukierunkowanego na zmiany społeczne
Bibliografia
Podziękowania
Muszyńska
Barbara Muszyńska - Jestem doktorem nauk humanistycznych w dziedzinie edukacji dwujęzycznej,
a także pedagogiem terapeutą, nauczycielką z wieloletnim stażem w pracy
z dziećmi oraz osobami dorosłymi. Dzięki swojej pracy w DSW z radością
obserwuję, jak uczenie się języka obcego wpływa na nasz rozwój,
postrzeganie świata, umiejętność wzajemnego zrozumienia. Spotkania ze
studentami i uczniami inspirują mnie również do ciągłego poszukiwania
nowych rozwiązań w nauce języków obcych. Interesuję się rozwojem nauki w
zakresie kształcenia językowego oraz edukacji dwu- i wielojęzycznej w
Europie. jestem również trenerem i metodykiem nauczania języka
angielskiego w edukacji dwujęzycznej, współpracuję z wieloma
instytucjami kształcącymi nauczycieli w Polsce, m.in. z Ośrodkiem
Rozwoju Edukacji w Warszawie czy też Wrocławskim Centrum Doskonalenia
Nauczycieli. Dzięki ciekawym i wymagającym spotkaniom ze studentami oraz
pracy badawczej, mój zapał do pracy naukowej i dydaktycznej nie
słabnie.
Ważnym przesłaniem tekstu zdaje się być potrzeba postrzegania, przedstawiania i wdrażania edukacji językowej jako doświadczenia
ukierunkowanego na współudział, sprzyjającego tworzeniu zróżnicowanych, różnojęzycznych, wielokulturowych, transligwalnych środowisk
nauczania, w których praktykuje się głębokie uczenie. Nawigując miedzy teoretycznymi, empirycznymi i praktycznymi aspektami czytelnik stawiany jest nierzadko przed konkretnymi pytaniami, tudzież dylematami, często osadzonymi w konkretnych realiach systemu edukacyjnego, które uwidaczniają potrzebę dialogu, stawiania nowych pytań badawczych, zmodyfikowanych rozwiązań prowadzących do rozwoju dyscyplin.
z recenzji Dr. phil. Joanna Pfingsthorn, Universität Bremen