(...) Z kim więc polemizujemy, z jakimi argumentami mamy się uporać i jakimi argumentami mamy się posłużyć, gdy chcemy zabrać głos w tej – już tak wielorako omawianej i komentowanej (od czasu przełomu antypozytywistycznego) – sprawie, jaką jest temat unieważniania i ważności humanistyki? Czy możliwe są tu tylko powtórzenia? W sporze o charakter i znaczenie humanistyki występuje też współcześnie pytanie o to, czy – krytykowana za nierealizowanie pozytywistycznych wzorców – humanistyka ma zrezygnować z naukowej legitymizacji swojej wiedzy (zob. Januszkiewicz, 2017, s. 25; Horkheimer, 2007). Zbliżenie humanistyki do literatury (sztuki) oraz traktowanie literatury jako nie tylko „przedmiotu” badania, ale też „źródła” poznania nie musi jednak łączyć się z wycofaniem z obszaru naukowości, o czym będzie jeszcze mowa w dalszych częściach wywodu.
(fragment)
I Krytyczna autorefleksyjność i wielość słowników
1.Laboratorium rozumienia
2.Samowiedza
3.Naukowość humanistyki
4.Przydatność, użyteczność
5."Pochwała wieloznaczności"
II Narracyjna wyobraźnia
1. Humanistyczny manifest
2. Podmiotowość i literacka narracja
3.Samorozumienie, inność, interpretacja
4. Literatura i humanistyka
5. Inne "pouczenie"
III Dziedzictwo
1. Tożsamość i dziedzictwo. Droga
2. Filozofia i samorozumienie
3. Nauka i namysł
4. Tożsamość i inność. Praktyczność jako etyczność
5. Filozofia "otwiera czas"
6. Paideia
IV Wyzwanie rzucone czasowi
1. Czas i zobowiązanie. Nowa koiné?
2. Wyzwanie czasowości
3. Narracja i droga długa
4. Literatura i uczestnictwo
5. Niestałość a zachowanie siebie
V Znaczące przestrzenie niedomknięte
1.Nowa humanistyka - nowe wiązania
2. "Niebezpieczna" humanistyka
3.Kryzys i dialog
4.Dyscyplina metahumanistyczna?
VI Nowe mapy rozumienia
1.Rozumienie rozumienia
2.Literatura, fikcja i etyka
3.Etyka czytania
4.Uczyć czytać
5.Inność tekstu
6..Aktywna odpowiedź
Bibliografia