Ludzie, o których piszę istnieją naprawdę. Mają swoje imiona. I mam zgody na używanie ich imion i pisanie o nich. To dorosłe osoby1 z niepełnosprawnością intelektualną lub psychiczną w stopniu co najmniej umiarkowanym, ale potrafiące poruszać się po mieście, korzystać z telefonu czy Internetu, choć nie zawsze umiejące czytać i pisać, pracujące lub mogące pracować, czasem mieszkające samodzielnie, potrafiące nie tylko przygotować sobie jedzenie, ale także dostarczyć to jedzenie innym, seniorom. Biorą udział w zajęciach terapeutycznych2, które są bardzo zróżnicowane i dające szansę nie tylko na rozwój zdolności czy urozmaicanie spędzania czasu, ale także na trening samodzielności, umiejętności praktycznych, a także zawodowych. Można powiedzieć, że żyją w sposób podobny do wielu z nas, a w porównaniu z wieloma osobami niepełnosprawnymi mają zapewne lepsze umiejętności funkcjonalne.
Pokazanie tego, co robią i co mówią, jak myślą, mogłoby być szansą na zastosowanie metodologicznego zabiegu, jakim jest perspektywa Innego3. W pisaniu o niepełnosprawnych intelektualnie czy chorych psychicznie może to być kuszące, zwłaszcza, gdy przyjmuje się kontekst filozofii Foucaulta.
(ze wstępu)
Podziękowania............................................................................................................ 7
O książce...................................................................................................................... 9
Wolność jako ontologiczny warunek moralności – wprowadzenie................. 15
1. Dlaczego podmiotowość?..................................................................................... 19
2. W poszukiwaniu straconego „ja”....................................................................... 29
3. Myślenie nad myśleniem Foucaulta................................................................... 59
4. Władza oczywiście nie jest oczywista............................................................... 79
5. To nie maszyny tworzą zmiany........................................................................... 103
6. Ten, kto snuje opowieść, rządzi.......................................................................... 119
7. Jak seksualność stała się dziedziną myślenia, a nie historii obyczajów?.... 153
8. Jak rodzi się lęk przed prawdą siebie?............................................................... 183
Koniec........................................................................................................................... 205
Bibliografia................................................................................................................. 209
Wiesław Antosz - dr nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika, absolwent teologii, socjologii. Prowadzi placówki rehabilitacyjne dla osób z niepełnosprawnościami w Gorzowie Wielkopolskim. Naukowo zajmuje się tematyką ograniczeń podmiotowości osób niepełnosprawnych intelektualnie i psychicznie. Obecnie w sferze jego zainteresowań pozostają kwestie związane z ograniczeniami i wykluczeniami z możliwości tworzenia prawdy o sobie i własnej tożsamości przez osoby z grup mniejszościowych. W swojej praktyce badawczej wykorzystuje filozofię Michela Foucaulta w zakresie rozwiązań metodologicznych oraz analizie rządomyślności systemu i działań instytucji opiekuńczo-wychowawczych. Autor monografii Normalność nienormalnych. Podmiotowość osób z niepełnosprawnością intelektualną w perspektywie filozofii Michela Foucaulta (WN DSW, 2018), współautor monografii Koszula i krawat. Obrazki wyłaniającej się dorosłości (Impuls, 2018) oraz licznych artykułów naukowych.